Interpretacja przepisów prawa podatkowego.
BURMISTRZ MIASTA Cieszyn, 2014 – 06 - 12
CIESZYNA
Fn.II.3132.1.2014.1
PAN
(...)
43 – 400 CIESZYN
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Burmistrz Miasta Cieszyna, działając na podstawie przepisów art. 14j § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.),
uznaje się za nieprawidłowe
stanowisko wskazane we wniosku złożonym przez Pana (...) w dniu 17 marca 2014 r., dotyczące uznania sprzedaży z przyczepy gastronomicznej jako usługi gastronomiczne, nie podlegającej opłacie targowej. Z opisu działalności zawartej we wniosku wynika, że Pan (...) przygotowuje m.in. potrawy przeznaczone do spożycia „na wynos”, co stanowi sprzedaż w rozumieniu art. 15 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych ( tekst jednolity: Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 z późn. zm. ) zwanej dalej u.p.o.l., wobec czego działalność wnioskodawcy polegająca na przygotowywaniu i serwowaniu potraw z ruchomej przyczepy gastronomicznej będzie podlegała opłacie targowej wynikającej z cytowanej ustawy.
Opis stanu faktycznego:
Pan (...) prowadzący działalność gospodarczą (...) zgłoszoną w ewidencji działalności gospodarczej jako ruchome placówki gastronomiczne PKD 56.10/07 i 56.21/07 zgodnie z Zarządzeniem Nr 0050.186.2014 Burmistrza Miasta Cieszyna z dnia 10 marca 2014 r. otrzymał zgodę na sprzedaż artykułów spożywczych z ruchomej przyczepy gastronomicznej. Zgodnie z §1 ust. 6 Uchwały nr XIV/150/11 Rady Miejskiej Cieszyna z dnia 24 listopada 2011 r. sprzedaż artykułów spożywczych do bezpośredniej konsumpcji sprzedawanych z tzw. punktów małej gastronomii objęta jest opłata targową. Zobowiązany w uzasadnieniu wniosku twierdzi, że działalność gastronomiczna stanowi usługę a nie sprzedaż, w związku z powyższym nie stosuje się do niej opłaty targowej.
Podstawa ustalenia stanu faktycznego:
Stan faktyczny ustalono na podstawie informacji zawartych we wniosku o sporządzenie opinii prawnej Urzędu Miejskiego w Cieszynie z dnia 8 kwietnia 2014 r., wraz z załącznikami – wnioskiem (...) o interpretację z dnia 17 marca 2014 r., Zarządzenia Nr 0050.186.2014 Burmistrza Miasta Cieszyna z dnia 10 marca 2014 r. w sprawie wyznaczenia miejsca dla prowadzenia działalności handlowej, wniosku (...) z dnia 3 marca 2014 r. o wyznaczenie miejsca dla prowadzenia działalności handlowej, Uchwały Regionalnej Izby Obrachunkowej w Łodzi z dnia 28 lipca 2008 r., sygn. akt 23/98/08, Wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 6 listopada 2013 r., sygn. akt I SA/Sz 539/13, Pisma Urzędu Miasta w Łodzi z dnia 21 kwietnia 2010 r., znak Fn.I.0550/2/10, Pisma Ministerstwa Finansów Departamentu Podatków Lokalnych i Katastru z dnia 19 stycznia 2003 r., znak LK-2434/LP/02/MS,
Uzasadnienie:
Definicja opłaty targowej została określona w art. 15 i 16 u.p.o.l. Opłata targowa jest daniną publiczną, którą pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, dokonujących sprzedaży na targowiskach z tym, że opłacie targowej nie podlega sprzedaż dokonywana w budynkach lub w ich częściach. W przedmiotowej sprawie Pan (...) wystąpił do organu podatkowego z wnioskiem o dokonanie interpretacji podatkowej w przedmiocie obciążenia opłatą targową świadczenia usług gastronomicznych. Zgodnie z wyrokami Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 listopada 2004 r., sygn. akt III SA/Wa 182/04, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 24 kwietnia 2012 r., sygn. akt I SA/Gd 223/12 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 6 listopada 2013 r., sygn. akt I SA/Sz 539/13 podczas obciążania opłatą targową należy stosować wąską interpretację pojęcia „sprzedaży” zawartą w art. 15 u.p.o.l. zgodnie z art. 535 k.c. Przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Tym samym przyjąć należy, że opłaty targowej nie można pobierać od każdej czynności dokonanej na targowisku, a wyłącznie umowy sprzedaży. Wobec tego nie podlegają opłacie targowej podmioty, które na targowisku nie dokonują sprzedaży, a świadczą jedynie usługi. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w przytoczonym wyroku sygn. akt I SA 539/13 wskazał wyraźnie, iż „(…) usługi gastronomiczne w swoim zakresie obejmują także zawieranie umów sprzedaży, gdyż sprzedawca ostatecznie przenosi na nabywcę własność posiłku i mu ten posiłek wydaje, a nabywca odbiera posiłek i płaci cenę. Jednak usługa gastronomiczna zawiera w sobie także przygotowanie posiłku i jego podanie. Innymi słowy usługa gastronomiczna jest pojęciem zakresowo szerszym od sprzedaży i składa się z wielu czynności w skład których wchodzi także sprzedaż. Sąd zgadza się zatem z prezentowanym powyżej stanowiskiem, że przedmioty świadczące wyłącznie usługi gastronomiczne nie podlegają opłacie targowej.” Podsumowując, można przyjąć, że podmiot prowadzący wyłącznie działalność gastronomiczną jest zwolniony z obowiązku świadczenia opłaty targowej.
Podstawową kwestią wymagającą rozpoznania w celu dokonania właściwej analizy przedstawionego stanu faktycznego jest określenie czy czynność dokonywania przez Pana (...) jest czynnością sprzedaży czy też świadczeniem usług gastronomicznych. Usługi gastronomiczne nie posiadają definicji legalnej w obowiązującym ustawodawstwie, wobec czego, celem ich zdefiniowania, należy sięgnąć do orzecznictwa. W sposób najbardziej kompletny definicja usług gastronomicznych ujęta została w orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dawniej Europejski Trybunał Sprawiedliwości) z dnia z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie Faaborg-Gelting Linien A/S vs Finanzamt Flensburg sygn. akt C-231/94 na gruncie podatku VAT, który pod pojęciem usług gastronomicznych (restauracyjnych) rozumie rezultat szeregu czynności, począwszy od gotowania potrawy do jej serwowania, przy czym jednocześnie do dyspozycji klienta pozostaje infrastruktura, w tym jadalnia z pomieszczeniami sąsiadującymi (np. szatnia), umeblowanie i zastawa stołowa. Osoby, które w ramach wykonywania swojego zawodu pracują w restauracjach, wykonują na rzecz nabywcy posiłków wiele czynności, takich jak nakrywanie do stołu, doradzanie klientowi i objaśnianie szczegółów dotyczących posiłków w menu, podawanie do stołu i sprzątanie po zakończeniu konsumpcji. Usługi restauracyjne charakteryzuje zatem cały zespół cech i czynności, przy czym dostawa posiłku jest jedynie częścią usługi, choć stanowi dominujący element. Zatem należy je klasyfikować dla celów VAT jako świadczenie usług. Jednocześnie TSUE podkreślił, że sytuacja wygląda odmiennie, jeśli transakcja dotyczy posiłków „na wynos” i nie obejmuje usługi mającej na celu uzyskanie wzrostu konsumpcji na miejscu przy odpowiednim podaniu potrawy. Wtedy mamy do czynienia z dostawą towarów, a więc z przeniesieniem prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (m. in. w formie umowy sprzedaży). Innymi słowy, jeżeli elementy świadczenia usług poprzedzające dostawę artykułów żywnościowych i towarzyszące jej nie mają charakteru przeważającego, to nie można w takim wypadku mówić o świadczeniu usług. Z kolei Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 lutego 2010 r. II FSK 1610/08 jednoznacznie uzależnił brak obciążenia opłatą targową od świadczenia wyłącznie usług gastronomicznych. NSA wskazał, że „(...) w zakresie działalności skarżącej Spółki, dochodzi do sprzedaży czekolady, napojów, pralin itp. wcześniej częściowo przez skarżącego wytworzonych z gotowych komponentów, dlatego Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że zasadnie Sąd I instancji tak jak organ, w niniejszej sprawie przyjął, iż skarżący prowadzi także handel.”, co świadczy o tym, że także fakt wykonywania produktów spożywczych z gotowych składników nie przesądza o świadczeniu usług gastronomicznych.
Nie sposób zgodzić się z twierdzeniami wnioskodawcy, jakoby brak możliwości wystawienia produktu spożywczego wraz z oznaczeniem ceny na widok publiczny oznaczał ex lege niemożność dokonania sprzedaży. Oferta nie jest wyłącznym sposobem zawierania umów, w tym także umów sprzedaży, a przepis art. 543 k.c. należy interpretować jako środek usprawniający dokonywanie transakcji i zabezpieczający interesy stron umowy, a nie warunek sine qua non umowy sprzedaży. Jak zostało zaznaczone wcześniej definicja legalna sprzedaży została ujęta w art. 535 k.c., a nie, jak twierdzi wnioskodawca, w art. 543 k.c. Nawiązując do podziału zastosowanego w przywołanym wcześniej orzeczeniu TSUE sygn. akt C-231/94 kluczowe znaczenie dla określenia charakteru dokonywanych czynności będzie miała ocena usług poprzedzających i towarzyszących wydaniu produktu spożywczego. W sytuacji, gdy wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na sprzedaży potraw „na wynos”, to należy taką działalność traktować jako sprzedaż w rozumieniu art. 15 u.p.o.l.
Pouczenie:
Zastosowanie się do interpretacji indywidualnej przed jej zmianą lub przed doręczeniem organowi podatkowemu odpisu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną nie może szkodzić wnioskodawcy, jak również w przypadku nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej.
Niniejsza interpretacja, po usunięciu danych identyfikujących wnioskodawcę oraz inne podmioty wskazane w treści interpretacji, zostanie niezwłocznie zamieszczona w Biuletynie Informacji Publicznej.
Na niniejszą interpretację wnioskodawcy przysługuje prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, w terminie 30 dni po upływie terminu określonego poniżej, za pośrednictwem Burmistrza Miasta Cieszyna.
Skargę, o której mowa wyżej, można wnieść po uprzednim wezwaniu na piśmie Burmistrza Miasta Cieszyna - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu niniejszej interpretacji - do usunięcia naruszenia prawa.
BURMISTRZ MIASTA
mgr inż. Mieczysław Szczurek
Rozdzielnik :
1 x adresat,
1 x BIP Urzędu Miejskiego w Cieszynie,
1 x a/a